مدح و شهادت حضرت علی اکبر علیه‌السلام
خونت بـنا را بر کـرامت می‌گذارد بر گـردنِ شـمـشـیر مـنّت می‌گذارد این جمله‌ها که گفته شد وقت وداعت بـر دوش تـو بـار نـبـوّت می‌گـذارد می‌خواست رویت را نبوسد وقت رفتن اما مگـر که این شـباهت می‌گـذارد تو مـاه رفـتی؛ مـاهـپاره باز گـردی با تیغ وحدت سر به کثرت می‌گذارد قطعه قطعه ارباً اربا ... نه نه این لفظ سرپوش بر روی مصیبت می‌گذارد از تو هـزاران آه مانده در بساطش روی عـبا نوبت به نـوبت می‌گذارد |